บทที่ 68 68

“ธิดานี่หยากับรินเองนะ” เสียงคุ้นเคยนั้นทำให้ธิดารัตน์หันไปมอง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ

“หยา ริน ฮือๆๆ”

“ธิดาเป็นอะไร ค่อยๆ พูด ค่อยๆ จากันนะ มีอะไรบอกเรา เรากับรินจะช่วยเอง”

“ใช่ ธิดาเป็นอะไร ค่อยๆ เล่ามา เราสองคนยินดีรับฟังและวางมีดลงก่อนดีไหม” ดารินมองมีดในมือของเพื่อนร่วมห้องแล้วเหงื่อแตก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ