บทที่ 10 ตอนที่10

ตอนที่10

หมับ!คลาสใช้มือทั้งสองข้างมารวบตัวอริญญาจนหน้าอกนุ่มนิ่มมาเสียดสีกับแผงอกแกร่งของเขา ก่อนที่จะก้มต่ำเอาหน้าซุกไปที่ซอกคอใช้ปากขบเม้มดูดดึงสร้างความเป็นเจ้าของบนตัวอริญญา

"ปะ ปล่อย อืม...เจ็บ ฮึก" อริญญาดิ้นพล่านเมื่อความเจ็บจี๊ดๆแล่นเข้ามาตรงผิวเนื้ออ่อน เธอพยายามดิ้นหนีจากวงแขนกว้างของคลาสที่กอดรัดตัวเธอเอาไว้

"อืม..." คลาสครางในลำคอเขาพึ่งพอใจกับซอกคอหอมหวานของอริญญา คลาสดูดขบเม้มอยู่สักพักไม่นานเขาก็ปล่อยริมฝีปากออก ก่อนที่จะกดจูบลงไปอีกครั้ง โดยไม่สนใจคนที่ดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด

"ฮึก..." อริญญาที่ทำอะไรไม่ได้จึงร้องไห้ออกมาแล้วนึกเจ็บใจที่ตัวเองหมดหนทางในการสู้กับคลาส

"ร้องไห้ทำไม?...หึ" คลาสผละออกจากซอกคอหอมกรุ่นกำลังจะยื่นมือไปเช็ดน้ำตาออกจากหน้าหวาน ทว่าอริญญากลับเบี่ยงหน้าหนีทำให้คลาสถึงกับชะงัก "หันมานี่สิ พี่กำลังง้อเธออยู่นะ"

ขวับ! อริญญาหันขวับมามองคลาสด้วยสีหน้าไม่พอใจ ดวงตากลมโตจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของคลาส

"ง้ออะไรของคุณ? ออกไปนะ" มือเรียวออกแรงดันไปที่หน้าอกของคลาส

"เธอไม่เด็กแล้วอริญญา พี่ไม่จำเป็นต้องง้อเธอแบบเด็กๆเหมือนเมื่อก่อนแล้ว"

"..........."

"ต่อไปนี้พี่จะง้อเธอแบบผู้ใหญ่ ง้อจนกว่าเธอจะยอมบอกว่าเธอโกรธอะไรพี่?"

"ไม่บอกและจะไม่มีวันบอก"

"ดี...งั้นก็ดื้อต่อไป พี่ก็จะง้อเธอแบบนี้ ง้อจนกว่าเธอจะยอมบอก แล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้วพี่ไม่ชอบเห็นน้ำตาเธอ" คลาสยกมือขึ้นไปเช็ดน้ำตาที่ใบหน้าหวานอย่างนุ่มนวลโดยที่อริญญาไม่ได้ขัดขืนอะไร

"จะปล่อยได้หรือยัง?"

"พี่ปล่อยเธอก็ได้ แต่ขอหอมก่อน...ฟอด" ไม่พูดเปล่าคลาสก้มไปหอมแก้มนุ่มนิ่มของอริญญาฟอดใหญ่ก่อนที่จะฉีกยิ้มไม่สนใจใบหน้าบูดบึ้งของอริญญา

"โรคจิต" อริญญาจ้องเขม็งไปที่คลาสก่อนที่จะรวบแรงทั้งหมดดันตัวคลาสออก แล้ววิ่งไปหยิบเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำ

เวลาผ่านไปไม่นานอริญญาก็เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ ดวงตากลมโตมองซ้ายมองขวาพร้อมกับถอนหายใจออกมาหนักๆ เมื่อไม่เห็นคลาสอยู่ในห้องของเธอแล้ว

"กลับไปแล้วสินะคนใจคนร้าย" ปากเรียวเล็กพูดพึมพำออกมาก่อนที่จะสาวเท้าเดินไปล็อคประตูห้องอย่างแน่นหนา

"หืม...เอาไปทิ้งหมดเลยเหรอเนี่ย" อริญญาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่มือเรียวยกขึ้นมากุมขมับตัวเอง เมื่อคลาสเอาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปของเธอฉีกหมดทุกซองแล้วทิ้งลงถังขยะ

"เฮ้อ...แล้วจะกินอะไรล่ะทีนี้" อริญญาเดินกลับมานั่งบนที่นอนพร้อมกับถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ นี่เป็นนิสัยของคลาสเขาไม่ชอบให้เธอกินของไม่มีประโยชน์ โดยเฉพาะบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

อริญญายกมือเรียวขึ้นมาลูบตรงซอกคอของเธอ ตรงที่คลาสทำรอยสร้างความเป็นเจ้าของก่อนที่จะบ่นพึมพำ "คนบ้านิสัยไม่ดี เห็นแก่ตัวที่สุด"

จ๊อกๆ ...เสียงท้องของอริญญาดังขึ้นใบหน้าหวานบูดบึ้ง ก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นยืนเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่มประทังความหิว

แกร็ก! เสียงประตูห้องดังขึ้นอริญญาที่กำลังดื่มน้ำหันขวับไปมองที่หน้าประตู พร้อมกับสำลักน้ำออกมาหน้าดำหน้าแดง อริญญาไม่คิดว่าคนที่กลับไปแล้วอย่างคลาส จะกลับมาอีกครั้งพร้อมกับโจ๊กในมืออีก2ถุง

"ตกใจเหรอ พี่ขอโทษไม่คิดว่าเธอจะตกใจ ไหวหรือเปล่ามานั่งนี่ก่อน?" คลาสวางถุงโจ๊กลงกับโต๊ะกินข้าวเล็กๆของอริญญาก่อนที่จะสาวเท้าเดินไปโอบเอวคอดของอริญญาไว้หลวมๆ ส่วนมึออีกข้างก็ดึงขวดน้ำในมือออกแล้วพาอริญญามานั่งที่โต๊ะกินข้าว

"ดึขึ้นไหมครับ?" คลาสนั่งย่อลงตรงหน้าของอริญญาใช้มือหนาเลื่อนไปลูบหลังอริญญาไปมา "พี่ขอโทษอีกทีแล้วกันที่ทำให้เธอตกใจ"

"กลับมาอีกทำไม?" อริญญาพูดด้วยใบหน้าบูดบึ้งมือเรียวดันมือของคลาสออกจากตัวเธอ

"มาห้องแฟนผิดตรงไหน?"

"พูดผิดพูดใหม่"

"เธอเป็นแฟนพี่ และเราก็ยังเป็นแฟนกันอยู่"

"กล้าพูด"

"ทำไมพี่จะไม่กล้า? ต่อให้เธอหนีพี่ไปหลายปีไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรก็แล้วแต่ เราไม่เคยเลิกกัน พี่ยังรักเธออยู่เสมอ แล้วพี่ก็เชื่อว่าเธอก็ยังรักพี่ด้วย"

"ฉันไม่ได้รักคุณ ฉันเกลียดคุณ" อริญญายกมือขึ้นมากอดอกก่อนที่จะเบนหน้าหนีคลาสไปทางอื่น

คลาสยกมือหนาของตัวเองยื่นไปจับคางของอริญญาก่อนที่จะบังคับให้เธอหันหน้ามาสบตากับเขา "พี่เชื่อว่าเธอยังรักพี่ และพี่ก็รักเธอ"

"ฉันไม่ได้รักคุณ" อริญญาพูดแค่นั้นมือเรียวดันมือของคลาสออกก่อนที่จะเบนหน้ากลับไปทางเก่า

คลาสที่เริ่มหงุดหงิดกับความดื้อของอริญญา ร่างสูงถอนหายใจออกมาเพื่อระงับความหงุดหงิด ก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง "พี่ไม่อยากทะเลาะกับเธอ ถ้วยอยู่ไหน? พี่จะไปเอามาเทโจ๊กให้กิน"

"ไม่กิน"

"เฮ้อ...เลิกดื้อสักทีได้ไหม จำได้หรือเปล่าไม่กินข้าวเช้าแล้วมันปวดท้อง เธออยากเป็นแบบนั้นเหรออริน?"

"..............." อริญญาก็นิ่ง เป็นแบบที่คลาสพูดเธอเป็นโรคกระเพาะ และมักจะชอบปวดท้องเวลากินอาหารไม่ตรงเวลา

คลาสที่เห็นอริญญานิ่งไปร่างสูงตัดสินใจเดินตรงไปที่ตู้เล็กๆ ที่อริญญาเคยวางบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเอาไว้

"กินซะพี่เทให้เรียบร้อยแล้ว" คลาสยกถ้วยโจ๊กเอาไปวางตรงหน้าอริญญาก่อนที่จะกลับมาเทอีกถุงของตัวเอง "กินสิครับถ้วยนั้นไม่มีขิง"

".........." อริญญายังมองถ้วยโจ๊กตรงหน้าแบบนิ่งๆ กลิ่นหอมๆของโจ๊กมันทำให้ท้องของเธอส่งเสียงร้องประท้วงออกมาจนน่าอาย และนั่นก็ทำให้คลาสถึงกับยกยื้มมุมปาก

"ถ้าไม่อยากปวดท้องก็กินซะ...เด็กน้อย" คลาสพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มยกมือขึ้นไปลูบหัวอริญญาก่อนที่จะโดนอริญญามองค้อนแล้วผลักมือของเขาออก "กินสิหรือต้องให้พี่ป้อน?"

"ชิล์..." อริญญาทำหน้าไม่พอใจแต่ด้วยความหิวและกลัวว่าตัวเองจะปวดท้อง มือบางเลยหยิบช้อนตักโจ๊กเข้าปาก

"กินเยอะๆ" คลาสที่เห็นอริญญาเริ่มกินโจ๊กเขาก็หย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ใช้ช้อนตักหมูในถ้วยของตัวเองใส่ไปในถ้วยโจ๊กของอริญญา

"เด็กน้อย กินเลอะเป็นเด็ก" ร่างสูงหยิบทิชชู่จะไปเช็ดปากให้อริญญาแต่ทว่าร่างบางกลับมองค้อนก่อนจะปัดมือของคลาสออก "ดื้อ..."

"อ๊ะ" อริญญาร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคลาสยันตัวลุกขึ้นยืน ใช้แขนทั้งสองข้างมาประคองใบหน้าของเธอ ก่อนจะโน้มหน้าใช้ปากหยักมาขบเม้มดูกลืนโจ๊กที่ติดปากเล็กๆของเธอ

"โรคจิต" ทันทีที่ปากเป็นอิสระอริญญาก็ผลักคลาสออกก่อนจะต่อว่า

"ถ้าไม่อยากโดนแบบนี้ทีหลังก็อย่าดื้อ"

หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรมากอริญญาก็ก้มหน้าก้มตากินโจ๊กในถ้วย ส่วนคลาสก็เอาแต่มองใบหน้าหวานพร้อมกับยิ้มออกมาเป็นครั้งคราว

กริ่ง!!!เสียงโทรศัพท์ของอริญญาดังขึ้นร่างบางลุกจากเก้าอี้ สาวเท้าเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรายชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอ ปรากฏว่าเป็นมาร์คเพื่อนชายในกลุ่ม

"ฮัลโหลมาร์ค" อริญญาพูดทันทีหลังจากที่กดรับสาย มาร์ค...ชื่อที่อริญญาพูดขึ้นทำให้คลาสรู้สึกไม่พอใจมือหนาของเขาบีบเข้าหากันแน่น ก่อนที่จะใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มแสดงอาการหงุดหงิด

" (มาร์คส่งข้อความไปหาอรินไม่เห็นอรินตอบมาร์คก็เลยเป็นห่วง...เลยลองโทรมา) "

"คงจะเป็นตอนที่อรินอาบน้ำอยู่มั้ง ขอโทษนะที่อรินไม่ได้ตอบกลับ"

" (ไม่เป็นไรครับ วันนี้ให้มาร์คไปรับที่หอไหม? มาร์คไปรับอรินได้นะ)"

"เอ่อ...จะมารับเหรอ? อ๊ะ..." อริญญาร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคลาสเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลังก่อนที่จะก้มมาพูดที่ข้างหู...

"ถ้าอยากให้มันตายก็ให้มันมารับ" น้ำเสียงเยือกเย็นของคลาสทำให้อริญญาถึงกับขนลุกซู่ ร่างบางชะงักนิ่งไม่ได้ตอบคำถามมาร์คที่ส่งเสียงเรียกเธอ

" (อรินเป็นอะไรหรือเปล่าครับ อรินได้ยินมาร์คไหม?) "

"ตอบมันไป...มันรอคำตอบจากเธออยู่นะอริญญา" น้ำเสียงเยือกเย็นของคลาสถูกส่งออกมาอีกครั้ง ขณะที่อริญญายังยืนตัวแข็งทื่อ

" (อริน) " เสียงเรียกของมาร์คกับความเจ็บจี๊ดๆจากไรหนวดของคลาส ทำให้อริญญากลับมามีสติอีกครั้ง

"ขอโทษทีนะมาร์คพอดีอรินตกใจอะไรนิดหน่อย มาร์คไม่ต้องมารับอรินนะ...อรินไปมหาลัยเองสะดวกกว่า"

" (เอาแบบนั้นเหรอ?) "

"อืม..." อริญญาตอบกลับปลายสายทำให้คลาสถึงกับหัวเราะในลำคอ

" (โอเคครับไว้เจอกัน) " จบคำพูดสุดท้ายของมาร์คอริญญาก็กดตัดสายทันที ส่วนคลาสก็เหยียดยิ้มร้ายกาจออกมาทันที

"อ๊ะ!" อริญญาร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคลาสจับเธอหมุนให้หันมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างแรง

"กล้ามากนะที่คุยโทรศัพท์กับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าพี่"

"แล้วทำไมฉันจะต้องไม่กล้า ในเมื่อเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน?" อริญญาพูดออกไป ภายนอกเธอดูไม่เกรงกลัวคลาสเลยสักนิด ทว่าหัวใจดวงน้อยกลับเต้นระส่ำ

"หึ...กล้าดีนี่" คลาสเหยียดยิ้มร้ายกาจลิ้นหนาถูกดันไปที่กระพุ้งแก้มระบายความหงุดหงิด

"จะทำอะไร?" อริญญาถามออกไปอย่างหวาดระแวง สายตาและท่าทางของคลาสที่แสดงออกมาตอนนี้ มันเหมือนเสือตัวใหญ่ที่พร้อมจะขย้ำแมวตัวน้อยๆอย่างเธอ

"หมับ!!!"