บทที่ 47 บทที่ 47

ร่างสาวอวบอิ่มเอนหลังไปตามแรงกดจากร่างหนาที่เคลื่อนเข้าหาอย่างจาบจ้วง ริมฝีปากอิ่มไม่รู้ว่าจะชอกช้ำสักแค่ไหนกว่าปากหนาจะถอยห่างเมื่อกินอิ่มแล้ว ไรฟันซี่คมๆ ก็งับปากอิ่มและดูดกลืนประหนึ่งขนมหวาน นี่เขาเห็นเธอเป็นขนมหวานไปแล้วหรือไง ถึงกระหายอยากกินจนน้ำลายสอ

ภายในห้องครัวเล็กๆ ที่มีอุปกร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ