บทที่ 62 บทที่ 62

7 วันต่อมา ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร แพรมุกกำลังนั่งตักเค้กอย่างเหงาหงอย ดวงตาเหม่อลอยคล้ายคนเศร้าหมอง เค้กของโปรดดูเหมือนจะไม่ได้รับความสนใจเหมือนทุกครั้ง เธอตักทีละนิดแต่ไม่มีคำไหนเข้าปาก สายตาไม่ได้เหลือบแลไปทางใด มันเลื่อนลอยและแห้งผากกว่าทุกวัน

สาวสวยผิวพรรณดีเยี่ยมย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ