บทที่ 91 บทที่ 14

บทที่ 14

“เอ่ยคำนั้นออกมาเถอะ” พอนางทำสีหน้าเป็นกังวล เขาก็ใจอ่อนยวบอีกแล้ว หยางซวี่เหวินถอนหายใจหนัก

เหยาเหยาหมุนตัวกลับมองอีกฝ่ายในความมืด ซุกใบหน้าลงบนแผงอกแกร่ง เดิมนางนอนคิดอยู่นานว่าจะใช้มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนอย่างไรดี เพื่อออดอ้อนให้เขาทั้งรักทั้งหลงใหลนาง แต่พอซุกใบหน้าลงบนแผ่นอกอุ่นแล้วนา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ