บทที่ 8

ชารอนบ่นอย่างไม่พอใจ เธอเกลียดชังคนที่เป็นคนประหลาดเรียบร้อย

คนเราจะกินก๋วยเตี๋ยวผัดโดยไม่ใช้พริกและกระเทียมได้อย่างไร?

ได้กลิ่นเหม็นมาก?

ทำไมเธอถึงไม่ได้กลิ่นมัน?

เขามีจมูกของสุนัขหรือไม่?

เขาอาจจะหยุดเธอไม่ให้เข้าไปในรถได้ถ้าเขาไม่ชอบกลิ่นนั้น อะไรที่เป็นการดูถูกเธอหลังจากที่ปล่อยเธอเข้าไปในรถ? เธอไม่ได้ดูถูกเขาที่เย็นชาเหมือนแอร์เคลื่อนที่

บี*สตาร์!

ชารอนสาปแช่งชายที่อยู่ในใจของเธอ

ปัง.

รถเสียหลักอีกครั้ง ทำให้ชารอนชนกับกระจก

“ทักษะการขับรถของแอนโธนี่คืออะไร? เขามีความแค้นกับฉันหรือเปล่า?” ใบหน้าของชารอนบิดเบี้ยวด้วยสีหน้าเจ็บปวด

“แอนโทนี่!” สแตนลีย์คำรามพร้อมคำเตือนเมื่อใบหน้าของเขามืดลง เขาเหลือบมองที่หน้าผากสีแดงของชารอน

แอนโทนี่กำลังจะร้องไห้ "เจ้านายครับ มีจักรยานไฟฟ้าอยู่มากมายบนท้องถนนที่ไม่ปฏิบัติตามกฎจราจร ผมทำได้เพียงหักเลี้ยวเพื่อหลีกเลี่ยงเมื่อจู่ๆ พวกมันก็ออกมาที่ถนน มันไม่ใช่ความผิดของฉัน..."

จากนั้น เขามองไปที่ชารอนและพูดว่า "คุณผู้หญิง ฉันขอโทษ คุณโอเคไหม"

ชารอนถูบริเวณที่เธอถูกโจมตี “ไม่เป็นไร มันไม่ใช่ความผิดของคุณ”

“คุณผู้หญิง คุณใจเย็นมาก”

“ฮะฮะ...”

ชารอนทำได้แค่หัวเราะเมื่อคำเยินยอถูกโยนทิ้งไป

ชารอนซึ่งความภาคภูมิใจในตนเองได้รับความเสียหายอย่างมาก รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันทีที่เธอถึงบ้านเพื่อแปรงฟันอย่างแรงในห้องน้ำและฉีดสเปรย์ปรับอากาศให้หอมสดชื่น จากนั้นเธอก็รู้สึกดีขึ้นมาก

เนื่องจากไม่มีใครอยู่ในห้องนอน และสแตนลีย์ไม่ได้ขึ้นไปชั้นบน เธอจึงมาเงียบๆ ที่ข้างเตียง นอนอยู่บนพื้น แล้วหยิบกล่องหนึ่งออกมาจากใต้เตียง

ในกล่องนั้นมีไดอารี่ของเธอ

เธอมีนิสัยชอบเขียนไดอารี่และนิสัยนี้คงอยู่มานานหลายปี

ขณะที่เธอเก็บเงินที่เธอหามาได้ในวันนี้ มีคนมาเคาะประตูห้อง “ท่านหญิง?”

มันคือเฮเซล เวสต์

ชารอนตอบและเดินไปเปิดประตู

“คุณหญิง ทำอะไรคะ”

"โอ้ไม่มีอะไร." ชารอนจับแขนของเฮเซลอย่างใกล้ชิด “เฮเซล นายน้อยทำอะไรในอดีต บุคลิกของเขาช่างน่าเหลือเชื่อ คุณมาทำไมตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้”

เขาเป็นคนช่างสงสัยและมักจะแสดงออกอย่างเย็นชา ไม่มีใครสามารถยืนเขาได้

Jewel Russell ตกหลุมรักผู้ชายแบบนี้ได้อย่างไร?

เฮเซลบีบจมูกของชารอน รู้สึกหมดหนทางและขบขัน “นายน้อยเคยเป็นทหารมาหลายปีแล้ว จริง ๆ แล้วเขาไม่ค่อยเข้าถึงและสงวนตัว แต่เขาไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คุณคิด”

ชารอนอยากรู้ “สแตนลี่ย์เคยอยู่ในกองทัพเหรอ?”

"ใช่."

นายทหารที่ดุดันกลายเป็นประธานาธิบดีที่หยิ่งผยองได้อย่างไร?

ชารอนรู้สึกทึ่งกับหัวข้อนี้ “แล้วทำไมนายน้อยของคุณถึงกลายเป็นคนหากำไร… เอ๊ะ ไม่ ฉันหมายความว่า ทำไมจู่ๆ เขาถึงได้เข้าไปในโลกธุรกิจล่ะ?”

“ชู่ว! 'นายน้อยของคุณ' หมายความว่ายังไง เขาเป็นสามีของคุณ!”

ชารอนไม่สามารถใช้คำว่า "สามี" ในตัวเองได้

เธอหน้าแดง “เขาบาดเจ็บอะไรหรือเปล่า หรือเขาถูกปลดจากกองทัพเพราะอายุเท่านี้”

มันเป็นช่องว่างที่ค่อนข้างกว้างจากการเป็นทหารไปจนถึงการเป็นประธานาธิบดีที่เอาแต่ใจ

ถ้าไม่ใช่สำหรับนางสาวรีเบคก้า แลมเบิร์ต นายน้อยก็คงไม่มีทางเปลี่ยนชีวิตของเขา...

เมื่อหวนคิดถึงอดีต เฮเซลถอนหายใจในใจ แต่เธอยิ้มจาง ๆ และกล่าวว่า “มีบางสิ่งที่เราผู้รับใช้ไม่ควรนินทา หากคุณสงสัย คุณสามารถถามนายน้อยโดยตรง”

ชารอนจ้องไปที่เฮเซลครู่หนึ่งแล้วยิ้ม แล้วเธอก็เปลี่ยนเรื่อง “ฉันหิวแล้ว เฮเซล เธอคิดว่าอาหารพร้อมไหม ลงไปข้างล่างกันเร็ว”

เฮเซลมองหญิงสาวหน้าด้านด้วยลำแสง

นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เธอชื่นชอบชารอน ชารอนฉลาดและเฉียบแหลม และเธอก็อ่านใจคนได้ดี เธอจะไม่ถามคำถามที่เธอไม่ควรถามและจะไม่ถามคำถามนี้จนถึงที่สุด

“คุณฉลาดมาก คุณชายจะชอบคุณ”

เฮเซลกล่าว

ชารอนหลับตาลงและไม่พูดอะไร

ไม่ใช่ว่าเธอฉลาด แต่เพราะเธอรู้จักที่ของเธอ แม้ว่าเธอกับสแตนลีย์จะแต่งงานกันอย่างถูกกฎหมาย แต่พวกเขาก็แย่กว่าคนแปลกหน้า

เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจของเขาและไม่กล้าที่จะทำเช่นนั้น

เธอจะเก็บตัวเตี้ยและพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อเป็นภรรยาที่ดีที่ต้องการเพียงมอบร่างกายให้เขาเหมือนหุ่นเชิด

ชารอนจำเรื่องนี้ไว้ในใจเสมอ