บทที่ 106 106

หญิงสาวพิงศีรษะที่แผงอกกว้าง แม้ตอนนี้เธอจะมองไม่เห็นอะไรแต่ก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ สัมผัสได้ถึงความปลอดภัยตราบเท่าที่ยังอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้

ร่างงามเขยื้อนเคลื่อนไหวไปตามจังหวะการวิ่งของอาชา ใช้เวลาไม่นานนัก...มันก็หยุดวิ่ง เมธวินลงจากหลังม้า ก่อนจะยกตัวเธอลงมายืนบนพื้นดินด้วยกัน

“ถึงแล้วเหรอคะ”

“ถึง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ