บทที่ 29 29

ร่างบางระหงของเอมวิกายืนอยู่ท่ามกลางสายน้ำที่ไหลรินลงมาของฝักบัว หญิงสาวตั้งใจจะให้น้ำซะล้างคราบรักที่ภูตะวันเป็นคนทำให้หลุดออกไป

แต่ล้างเท่าไรความรู้สึกที่เคยถูกเขาลูบคลำก็ไม่ลบเลือนหายไปจากความทรงจำสักที ยิ่งล้างก็ยิ่งคิด ความรู้สึกเหมือนถูกฝังแน่น ลบยังไงก็ไม่หาย มีแต่จะติดเป็นมลทินอยู่ในหัวใจ

...