บทที่ 5 5

เสียงกวนๆที่ตอบมาของชายหนุ่มที่ตอบมา ทำให้หญิงสาวกัดฟันกรอด ก่อนจะรีบเดินไปหาเสื้อผ้าในตู้ จากนั้นจึงวิ่งผละเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

ภูตะวันหัวเราะหึๆอย่างชอบใจ ผู้หญิงที่ดูเหมือนเป็นคนมีความเชื่อมั่นสูงอย่างเอมวิกาก็หน้าบางเป็นเหมือนกัน

“เอ้า เร็วๆเข้านะคุณ เวลาที่คุณขอ บวกกับที่ผมแถมให้จะหมดลงแล้ว”

เสียงฟืดฟาดในห้องน้ำเหมือนคนอารมณ์เสียดังลอดออกมา คนข้างนอกได้แต่หัวเราะอย่างขบขัน พลางคิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้มีทุกอารมณ์จริงๆ อยู่ด้วยคงไม่น่าเบื่ออย่างที่คิด

เสียงประตูที่กระแทกเปิดและปิดดังแรงจนร่างสูงต้องหันไปมอง

“ เบาๆสิคุณหนู เดี๋ยวประตูบ้านผมพังหมดพอดี”

“ จะไปกันได้หรือยังคุณ ฉันพร้อมแล้ว”

ร่างสูงกวาดสายตาคมมองไปทั่วเรือนร่างหญิงสาวอย่างจงใจให้รู้ว่ามอง

“ นี่พร้อมแล้วเหรอ หน้าไม่ทาแป้งปากไม่ทาลิปสักหน่อยหรือคุณ”

“ ไม่ค่ะ ฉันพร้อมแล้วที่จะไป แล้วคุณล่ะคะ พร้อมที่จะนำฉันไปหรือยัง”

ภูตะวันมองใบหน้าอ่อนใสไร้เครื่องสำอางอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะก้มศีรษะทุยๆของเขาและผายมือให้หญิงสาวเล็กน้อยเป็นการกล่าวเชิญโดยไม่มีคำพูด

ร่างสูงระหงกระแทกเท้าเดินนำหน้าชายหนุ่มไปอย่างกระฟัดกระเฟียด ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเจ้าของไร่แสงตะวันทำท่าทางล้อเลียนเธอเมื่อครู่นี้

ชายหนุ่มเดินตามร่างบางไปอย่างอารมณ์ดี มองตามสะโพกที่หนั่นแน่นผึ่งผายกลมมนของเธอยามเยื้องย่างกระแทกเท้าเดิน พาเอาหัวใจหนุ่มหล่ออย่างเขาเกิดอารมณ์ขึ้นมาอย่างง่ายดาย เห็นแล้วมันเขี้ยวน่าจะจับมากอดรัดและบีบสะโพกกลมมนให้สมใจ

เป็นแค่ความคิดเท่านั้นยังทำเอาชายหนุ่มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับตัวเอง ก่อนรอยยิ้มจะจางลง เมื่อร่างบางของสาวหน้าใสหยุดเดินกึก ก่อนจะหันมามองเขาตาถลน

“ มองอะไรคะ..คุณหื่น”

“หือ คุณเรียกผมว่าอย่างไรนะ”

“ ได้ยินไม่ชัดหรือคะ คุณหื่นๆๆ” เอมวิกาแกล้งเรียกคำว่าคุณหื่นเสียงดังฟังชัด จนภูตะวันต้องยกมือใหญ่มาปิดปากเธอ

“ เรียกอย่างนี้เลยเหรอคุณหนู ได้..เมื่อคุณเรียกผมว่าหื่น ผมก็จะหื่นให้คุณดูว่าความหื่นที่แท้จริงมันเป็นไง”

“นี่คุณจะทำอะไรฉัน” เสียงอู้อี้ถามทั้งที่ปากยังถูกมือใหญ่ปิดอยู่

“ก็จะทำแบบนี้ไงคุณหนู”

ริมฝีปากสวยได้รูปของชายหนุ่มฉกวูบมาที่ซอกคอของ  หญิงสาว ก่อนจะบดขยี้ด้วยการดูดและซุกไซร้ไปทั่วลำคอ ใบหู  ก่อนจะไต่ขึ้นมาที่แก้ม คาง สุดท้ายมาจบที่ริมฝีปากเรียวบาง

ร่างบางดิ้นขลุกขลักแต่เพียงครู่เดียวหญิงสาวก็มีอาการตัวอ่อน ยอมรับความเร่าร้อนที่ชายหนุ่มมอบให้อย่างเต็มใจ

ภูตะวันเกือบจะเพริดใจไปมากกว่านี้ หากไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาแต่ไกล ชายหนุ่มรีบผละปล่อยร่างเอมวิกาให้เป็นอิสระ แต่  หญิงสาวกลับตัวอ่อนระทวยยืนด้วยขาของตัวเองไม่ได้ พอชายหนุ่มปล่อยหญิงสาวจึงเซ หากไม่มีอ้อมกอดแข็งแรงของชายหนุ่มมากอดรั้งเอาไว้ร่างบางคงทรุด

เอมวิกาตัวสั่นระริกเหมือนสนต้องลม ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น ตั้งแต่ใบหน้าลงมาเธอรู้สึกว่ามันร้อนผ่าวเหมือนกับจะเป็นไข้

ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยความเอ็นดู ที่ใบหน้าและลำคอของเธอแดงและมีรอยถูกดูดแดงเป็นจ้ำๆอย่างเห็นได้ชัด เสียงฝีเท้าที่ก้าวเข้ามาใกล้ทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าจากลำคอของหญิงสาวขึ้นไปมองผู้ที่เดินมา

“ พี่ภูอยู่ที่นี่เอง ดาวตามหาทั่วบ้านเลยนะคะกว่าจะเจอตัว”

หญิงสาวคนมาใหม่ทักทายชายหนุ่มอย่างสนิทสนม และถือโอกาสที่ชายหนุ่มยืนเงียบ เธอจึงตรงเข้าไปคว้าแขนของเขามากอดอย่างถือสิทธิ์ พร้อมกับปรายตามามองหญิงสาวที่ภูตะวันยืนโอบกอดด้วยสายตาไม่เป็นมิตร

“ นี่ใครคะพี่ภู ใช่คนที่เคยขอถอนหมั้นพี่ภูหรือเปล่า”

หญิงสาวนามว่าดาวฉวยโอกาสโจมตีผู้หญิงหน้าจืดซีดปากแดงก่อนทันที ภูตะวันกระแอมเล็กน้อยก่อนจะหันไปบอกคนมาใหม่

“ นี่คือคุณเอมวิกา คู่หมั้นพี่เองแหละดาว และคุณหนูครับ นี่นับดาวญาติห่างๆของผม”