บทที่ 94 94

“ฉันแค่เซ็งที่ต้องมาบริการคนที่ไม่ได้ป่วยอย่างคุณ”

“พ่อเธอติดหนี้ความรับผิดชอบอยู่นะ เธอเป็นลูกก็ต้องชดใช้น่ะมันถูกต้องแล้ว”

“ชิ...” เธอทำเสียงชนิดหนึ่งในลำคอ ร่างสูงเดินมานั่งที่เก้าอี้ พลางเหลือบตามองคนที่ยืนกอดอกหน้าคว่ำอยู่ห่างๆ

พลัน...ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัว

เขาตักข้าวเข้าปากไปได้สิบค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ