บทที่ 124 เหมือนพ่อ

“เลี้ยงลูกน้อย ดูไว้หนวดไว้เครา ทิ่มเนื้อลูกไป เนื้ออ่อนๆ ของเด็กก็เจ็บหมด โกนทิ้งเสียนะคะ” พอเธอว่า เขาก็ยกมือขึ้นลูบเคราที่เพิ่งเลี้ยงเอาไว้อย่างเสียดาย

“ฉันจะกลับแล้ว” เธอหมุนตัว แต่พอนึกได้ว่าไม่มีเงินไม่มีกระเป๋ามีแต่โทรศัพท์ ทำให้ชะงักไปเล็กน้อย เป็นจังหวะที่เขาจับข้อมือเธอเอาไว้อีกครั้ง

“รอ...