บทที่ 15 น้องอินดี้

ป้องณวัฒน์ยืนนิ่งหลังพิงประตู สายตาเต็มไปด้วยความหวังและความสุขใจ ใจนึกไปถึงแต่เด็กชายอินดี้ และแม่ของเด็กน้อย

“ลูก... อินดี้...” เขาคลี่ยิ้มออกมาอย่างสุขใจ หัวใจเต้นระยับ

“ริน... ผมจะให้คุณยอมรับในตัวผมให้ได้ ผมขอโทษ”

ณ บ้านสีระวัฒนา

“คุณอ่อน เมื่อวานมายูมาหาคุณหรือ” เปรมศักดิ์ถามภรรยา

“ค่ะ เอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ