บทที่ 91 ความสุขของคนอื่น

“น้าแม้วก็สวยขึ้นนะฮับ”

“ปากหวานจริงนะเรา เหมือนใครเนี่ย ชักจะกะล่อนขึ้นนะ” แม้วยิ้มออกมา เด็กชายจูงมือเธอเดินเข้าไปในล็อบบี้

“ผมหล่อเหมือนพ่อ” อินดี้ยกยอตัวเอง

“จ้ะ” แม้วยิ้มให้กับเด็กน้อย

“โรงแรมของพ่อใหญ่จังครับ” อินดี้ทิ้งความสนใจในตัวของเอกอนงค์ทันทีที่เห็นความโอ่อ่ากว้างขวางของที่นี่

หญิง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ