บทที่ 97 ผมจะรับผิดชอบ

“ใช่สิ ฉันเป็นหมาบ้า ฉันบ้าก็เพราะคุณนี่แหละ” แล้วเธอก็บรรจงป้อนขนมตุ๊บตั๊บไปบนเนื้อตัวของเขา เกริกเกียรติได้แต่คอยไล่จับสองมือน้อยๆ ของเธอเอาไว้ จนเธอสงบลง

“พอใจหรือยัง ตีผมจนพอใจหรือยัง”

“ยัง” เธอยังทำหน้ามุ่ย แต่หายใจระรัวด้วยความเหนื่อย

เขาก้มลงไปจุมพิตที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ

“ผมดีใจนะที่ผมเป็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ