บทที่ 1 บทนำ
บทนำ
23:00 @ไนต์คลับ
เพื่อนคนอื่นอาจจะหวงเวลานอนเพื่อจะได้ตื่นเช้าไปเรียน แต่เธอกลับมีวิธีคลายเครียดที่แตกต่างออกไป ปลายนิ้วชี้แตะลงบนปากแก้วเครื่องดื่มและลูบวนไปมาเบาๆ ใจก็เหม่อนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เผลอแป๊บเดียวเธอก็อยู่ปีสี่แล้วเหรอ อีกสองปีก็ดีดตัวเองออกจากสถานะนักศึกษาแพทย์แล้ว มาถึงตอนนี้เธอยังสรุปไม่ได้เลยว่าอยากเรียนต่อสายไหนอีก
“เฮ้อ~” ขนมถอนหายใจออกหลายครั้ง เธอเท้าคางมองแก้วเครื่องดื่มแล้วทอดถอนใจอีกครั้ง “เบื่อจัง ยายยิ้มก็ไม่มาด้วยกัน” รูมเมตคนที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่ปีหนึ่งน่ะ วันนี้นางมีนัดกับเพื่อนอีกห้องไปกินหมูกระทะกัน แต่ขนมกลับอยากคลายเครียดจากการเรียนหนักๆ มาหลายวัน ก็เลยปลีกตัวออกมานั่งดื่มอยู่คนเดียวหน้าบาร์เนี่ยแหละ
เป็นปีแรกที่ต้องขึ้นชั้นคลินิก จากวนวอร์ดมาทั้งหมดแล้วนั้น เธอรู้สึกว่าชอบวอร์ดสูติฯกว่าวอร์ดอื่น พี่พยาบาลใจดีมากและคอยช่วยเหลือกันตลอด พอรู้ว่าขึ้นชั้นคลินิกจะได้ตรวจคนไข้จริงและราวน์กับอาจารย์หมอใจมันก็ร่ำร้องแต่จะอยากลาออกให้ได้ ทั้งกดดันสารพัดอย่าง แต่ก็ระลึกได้ว่าป้ารอดูความสำเร็จเธออยู่ ชีวิตที่เว้าแหว่งไม่ครบองค์ประกอบ ตั้งแต่รู้ความก็ยังเป็นความรู้สึกเคว้งเกาะติดในใจมาตลอด ขนมเฝ้าถามตัวเองว่าทำไปเพื่อใคร ทำไปทำไม คนสำคัญในชีวิตก็ไม่ได้อยู่ดูความสำเร็จเธอแล้ว
“เฮ้อ…จบไปแล้วจะเป็นหมอที่ดีได้ไหมเนี่ย ยิ่งโง่ๆ อยู่ด้วย”
"OLD FASHIONED แก้วหนึ่งครับ” เสียงทุ้มต่ำของคนที่เพิ่งมาใหม่เอ่ยสั่งค็อกเทล ขนมจึงละสายตาจากแก้วเครื่องดื่มตัวเองมองไปที่ชายหนุ่มเสื้อเชิ้ตสีฟ้า เขาหันมามองหน้าเธอและส่งยิ้มให้พอดี “มาดื่มคนเดียวเหรอครับ” คำถามแรกหลังจากสบตากันนานนับนาที ขนมกะพริบตาแล้วส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม
“ค่ะ แล้วคุณมาดื่มคนเดียวเหรอคะ”
“ครับ คลายเครียดหลังจากทำงาน”
“ฉันก็เหมือนกันค่ะ คลายเครียดหลังเรียน”
“ยังเรียนอยู่เหรอครับ”
“ค่ะ อีกสองปีก็จบแล้ว”
“เก่งจัง”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันหัวไม่ค่อยดี”
“อย่าว่าตัวเองแบบนั้นสิครับ คนเราไม่ได้ถนัดไปซะทุกเรื่องเสียหน่อย ต้องเรียนรู้เหมือนกันหมด”
น่าแปลกที่เธอรู้สึกดีกับคำพูดชายหนุ่ม อย่างน้อยก็มีคนแปลกหน้าเอ่ยคำปลอบใจกันในวันที่รู้สึกแย่อยู่เต็มอก
“ขนมนะคะ” หญิงสาวทักทายเพื่อนใหม่
“ชื่อขนม…น่ากินเชียว”
“แล้วคุณ…”
“ผมเคครับ ผมขอเลี้ยงเครื่องดื่มคุณขนมแก้วหนึ่งได้ไหม”
“อ๋อ ขอบคุณนะคะ”
“เอาไดคิวรีแก้วหนึ่งครับ” คุณเคหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์หนุ่ม เสร็จแล้วเขาก็หันมาส่งยิ้มหวานให้กัน “ชอบมานั่งร้านนี้เหรอครับ”
“ก็ไม่เชิงค่ะ ฉันไปทุกที่ที่เครื่องดื่มอร่อยและบาร์เทนเดอร์หล่อ” เธอไม่มีที่ประจำหรอก ที่ไหนเครื่องดื่มรสชาติดีและคนไม่พลุกพล่านก็ชอบไปนั่งดื่มเงียบๆ คนเดียว “แล้วคุณเคชอบมานั่งดื่มคนเดียวเหรอ”
“ครับ แต่ปกติผมชอบไปดื่มร้านอาหารข้างนอกมากกว่า”
“อ๋อ แบบนั้นก็ดีค่ะ”
“จะว่าอะไรไหมถ้าผมจะขอไอจีคุณขนม”
ขนมส่งยิ้มให้อีกฝ่าย ลังเลใจอยู่ว่าจะให้ดีไหม แต่ปากกับใจไม่ค่อยจะตรงกันไง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดคิวอาร์โค้ดให้เขาสแกนเพิ่มเพื่อนทันที ในไอจีไม่ค่อยลงรูปใหม่ๆ หรอก ส่วนมากก็มีรูปถ่ายอาหารกับตอนไปเที่ยวกับรูมเมต
“คุณเคไม่ลงรูปเหรอ”
“ไม่ชอบถ่ายรูปครับ”
เธอดูรายละเอียดที่เขาแนะนำตัวหน้าส่วนตัวจนสะดุดตากับข้อความหนึ่ง*‘ONS’*
“เอ่อ…คุณเคเป็นสายวันไนต์เหรอคะ” ขนมถามตรงๆ อย่างไรเธอกับเขาคงไม่บังเอิญเจอกันอีกหรอก “ขอโทษที่ถามนะคะ หนมเห็นคุณเคเขียนไว้ที่หน้าส่วนตัว”
“หึหึ ครับ ผมไม่ค่อยอยากผูกมัดกับใครน่ะ แค่เราต้องการในสิ่งเดียวกัน ทำมันแล้วก็จบ”
“ง่ายดีนะคะ”
“ครับ ผมไม่ชอบทำให้มันยุ่งยาก”
“แล้วถ้า…” จู่ ๆ เธอก็นึกอะไรสนุกๆ ออก “หนมอยากวันไนต์กับคุณเค คุณเคจะว่าอะไรไหม” เขาหล่อ เขาดูดีมีภูมิฐาน เขาอาจไม่เลือกเธอก็ได้ แกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ
“ก็ถ้าคุณขนมต้องการ ผมก็ไม่ขัด” คำพูดชวนหลงใหลทำเอาขนมขนลุกซู่ทั้งตัว นัยน์ตาดำขลับเบิกกว้างก่อนจะหรี่แคบจ้องริมฝีปากคุณเค
“มันง่ายกว่าปอกกล้วยเข้าปากมากเลยนะคะ” ไม่เคยดีลงานกับใครแล้วอีกฝ่ายตอบตกลงง่ายขนาดนี้ ขนมมองแววตาเขาแล้วไม่มีความขี้เล่นปะปนมาในน้ำเสียงเลย “คุณเค…นอนกับผู้หญิงป้องกันไหม”
“สายวันไนต์อย่างเรามันต้องป้องกันอยู่แล้ว”
เมื่อกี้เขาพูดว่าเราอย่างนั้นหรือ อา…แบบนี้ค่อยคุยกันยาวหน่อย ปกติเธอไม่ใช่คนที่จะนัดใครมั่วหรอก ก็ตั้งแต่โสดมานี้เธอเพิ่งจะได้คุยกับผู้ชายเรื่องอย่างว่าเนี่ยแหละ
“งั้นหนมว่าเราไปดื่มต่อที่ห้องดีไหมคะ”
ดื่มที่แปลว่า…เยเย่มารุโกะนั่นแหละ จะคบปีแล้วนาผืนน้อยยังแห้งแล้งอยู่เลย ไหน ๆ ก็มาขั้นนี้แล้วเธอจะปฏิเสธทำไม นานๆ ทีหาความสุขใส่ตัวก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่นา
คุณเคพาเธอมาที่คอนโดฯแห่งหนึ่ง มาถึงก็ไม่พูดอะไรกันมาก เขาเป็นฝ่ายเริ่มก่อนตั้งแต่ประตูจนมาถึงเตียงนอน อย่างกับเก็บกดมานานเพิ่งได้ปลดปล่อยแน่ะ
“อื้อ~ อย่าทำรอยได้ไหม” สัมผัสจากริมฝีปากอุ่นถอดออกจากซอกคอแล้วย้ายไปยังเนินนมทั้งสองข้าง แต่ขนมดักทางเขาก่อน คุณเคจึงเงยหน้ามองสบตากัน
“แต่ใต้ร่มผ้าได้ใช่ไหมครับ”
“อะ อ๋อ ได้ค่ะ” เขาก็รู้งานเหมือนกันนะ ส่วนไหนที่เสื้อผ้าปกปิดไม่มิดคุณเคก็ไม่ทำ เขาค่อยๆ จูบและสร้างร้อยคิสมาร์กบนเนินนมหลายจุดและค่อยๆ รูดซิปชุดเดรสเธอออกไปให้พ้นทาง “คุณเค…พกถุงยางมาใช่ไหม”
“ครับ” เขาหยิบถุงยางอนามัยออกมาจากกระเป๋ากางเกง ขนมยิ้มให้บางๆ เขาเตรียมพร้อมมาขนาดนี้แล้ว งั้นวันนี้เขาก็ตั้งใจออกมาล่าสินะ และดันมาเจอกับเธอพอดี “หัวเราะอะไรเหรอครับ” เขาเงยหน้าขึ้นจากหน้าอกขนม เอียงใลหน้าจ้องริมฝีปากกันอย่างกับแมวน้อยขี้สงสัย
“คุณเคคงตั้งใจออกมาล่าสินะคะ แต่เผอิญมาเจอกับหนมพอดี”
“หึหึ ปกติเหยื่อจะไปหาเองน่ะครับ”
“…”
“ไม่จำเป็นต้องออกล่าให้เหนื่อย”
วันนี้เธอคงเป็นเหยื่อที่ป้อนตัวเองเข้าปากนักล่า เขาจึงไม่ทันได้กางกรงเล็บเพื่อตะครุบเหยื่อ
“แล้วถ้าหนมติดใจ…นัดคุณเคมาเจอกันอีกได้ไหมคะ”
“หึหึ ผมไม่ชอบกินซ้ำครับ”
กลิ่นเหยื่อใหม่และรสชาติใหม่ๆ คงถูกปากนักล่ามากกว่ากลับมากินของเก่าซ้ำๆ สินะ….. ร้ายกาจ
