บทที่ 11 ไม่ฟัง

บทที่10

"น้ำค้าง"   ยิ่งพยายามผลักไสเธอก็ยิ่งบดเบียดร่างกายแน่งน้อยอรชรกับร่างกายของของผม   ดอกบัวตูมคู่งามแนบชิดอกแกร่ง   เธอดิ้นไปมา จนจมูกของเธอขึ้นมาอยู่ที่ต้นคอของผม ลมหายใจร้อนเป่ารดที่ต้นคอของผมเบาๆ ความรู้สึกของผมจวนเจียนจะคลั่งตาย

"ไม่ได้ไอ้จั่น"   ผมผลักร่างเธอออกอีกครั้ง   ปทุมถันคู่งามอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ