บทที่ 18 วันนี้มึงตาย

บทที่ 17

ผมนั่งมองทุกคนกำลังวุ่นวาย​อยู่กับการทำคลอดลูกวัว​  รอยยิ้ม​เสียงหัวเราะเกิดขึ้นตลอด​เวลา   คนที่สร้างเสียงหัวเราะ​ให้กับทุกคน​  คือน้ำค้างเด็กแก่นแก้วแสนซนนั่นเอง

"ตัวนี้ชื่ออะไรดีนะพี่หมอก"

"ให้มันออกมาก่อนเถอะ"   ผมมองใบหน้าขาวเนียนของม่านหมอก​   เธอหัวเราะอย่างสดใส​  ยามนี้มันช่างน่าร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ