บทที่ 27 EP 08 อยากเป็นคนสำคัญ [1]

ผมจำใจนั่งลงแล้วตักข้าวผัดใส่ปากอย่างไม่มีทางเลือก ทั้งๆ ที่ความจริงผมไม่มีสมาธิและไม่มีความสุขในการกินเลยด้วยซ้ำ สมองกำลังนับถอยหลังเวลาสิบนาทีที่ผมเหลืออยู่และคิดว่ามันคงกำลังเหลือน้อยลงทุกทีๆ

“คิม”

“ครับ” ผมขานรับออกไปโดยอัตโนมัติ ก่อนจะละสายตาจากข้าวผัดในจานที่กำลังจะตักขึ้นมาไปมองหน้าพี่ไทม์ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ