บทที่ 50 EP 16 อาการหวั่นไหว [1]

“พี่ไทม์”

บ้าไปแล้ว พี่ไทม์มาที่นี่ได้ยังไง

“กลับห้องเถอะ” พี่ไทม์บอกเสียงเรียบแล้วตรงเข้ามาหาผมที่ยังนอนอยู่เตียง สายตาที่เขามองผมทำผมรู้สึกผิวกายร้อนผ่าวเหมือนมีไข้ แม้จะมีไข้จริงๆ แต่ความรู้สึกมันต่างกันลิบลับ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

“พี่ไทม์รู้ได้ยังไงครับว่าผมอยู่ที่นี่”

“กูบอกเอง” ไอ้ติณสาร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ