บทที่ 63 EP 20 เรื่องน่าอาย [1]

ติ๊ง!

ที่สุดแล้วผมก็พาตัวเองขึ้นลิฟท์มาที่ชั้นห้องพักของไอ้ติณ ก้าวเท้าออกมาจากลิฟท์แล้วตรงไปที่หน้าห้องของมันโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าของห้องยินดีต้อนรับผมหรือเปล่า

“เอ่อ...”

แล้วระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่ว่าผมจะเคาะประตูดี หรือว่าโทรหาไอ้เกมก่อนดี อยู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ซึ่งยังนับว่าโชคดีที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ