บทที่ 101 มาแล้ว

ปริ้น ๆ ปริ้น ๆ ปริ้น... คนที่ยืนรดน้ำต้นไม้ถึงกลับสะดุ้ง หันมองไปหาต้นต่อของเสียงที่ดังลั่น

"คุณ ๆ คุณ ๆ” ดลชาติขยับปากเรียกพลางวิ่งแบบกะเผลก ๆ เข้ามาหา แต่พอถึงตัวทั้งสองคนที่ประจันหน้ากันถึงกับผงะแสดงท่าทีตกใจเหมือน ๆ กัน

"คุณ/คุณ" ทั้งสองต่างชี้หน้าฝั่งตรงข้ามด้วยท่าทีไม่ต่างกัน

"คุณบังอาจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ