บทที่ 103 อบอุ่น

"แม่เสียแล้วตั้งแต่หนูอายุไม่ถึงสามเดือนด้วยซ้ำ หนูเกิดในที่ที่ใคร ๆ ก็เรียกซ่อง แต่ทุกคนรักและเอ็นดูหนูทุกคนนะคะ ป้ากันยา แม่สายพิน"

"โธ่เอ้ย...ยายพิม ทำไม... เพราะแม่เอง พิมของแม่..."  ท่านปล่อยโฮ จนดลชาติต้องเข้ามาโอบกอด

"คุณย่าครับ" เขาเอ่ยเรียกท่านเบา ๆ

"อาพิมไปสบายแล้วครับ โชคดีที่เราได...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ