บทที่ 44 แข็งทื่อ

วทัญญูไม่พูด แต่รู้ว่าเด็กสาวคงเหนื่อย เขาหยิบหมอนอิงมาวางไว้ที่ใกล้ ๆ ตัว แล้วก็ตบมันเบา ๆ สรีนมองหน้า

“นอนก่อน” เขาทำเสียงกระซิบกระซาบ แล้วชี้ไปยังร่างของลลนาที่นอนอยู่บนเตียง

สรีนเป็นเด็กคงง่วงจริง ๆ และวันนี้มีแต่เรื่องราวแย่ ๆ พอหัวถึงหมอนไม่ถึงสิบนาทีเธอก็ส่งเสียงกรนเบา ๆ วทัญญูยิ้มมองเธอด้ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ