บทที่ 95 ไม่ฝืนใจ

"หวาน... มณีริน... ชื่อเพราะ" คุณกุลสตรีชื่นชม ดึงแขนวาวให้นั่งลงบนเตียงใกล้ ๆ กัน เธอมองใบหน้าผู้สูงวัยตรงหน้าน้ำตาคลอ คุณกุลสตรีเอื้อมมือที่เหี่ยวย่นขึ้นมาซับน้ำตาที่ไหลรินให้

"ต่อไปให้หนูหวานเรียกยายนะ" น้ำเสียงเต็มไปด้วยเอ็นดูมณีรินพนมมือกราบลงไปที่หน้าอกของท่าน

"หนูกราบขอบพระคุณมาก ๆ ค่ะ" ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ