บทที่ 111 111

แค่นี้ก็ถือว่าการแก้แค้นของลอร่าสิ้นสุดลงแล้ว คนที่ขวางทางรักของหล่อน เป็นเสี้ยนหนาม แถมได้ดีเกินหน้าเกินตาหล่อน ไม่ควรจะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ !

รักชนกได้แต่นอนมองเพดานที่มุงด้วยหญ้าคาแห้งตากระปริบๆ หล่อนหิวน้ำ หิวข้าว หมดแรงจะดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิตรอด

หล่อนเจ็บข้อมือ เจ็บข้อเท้า ที่สำคัญ…หล่อนเจ็บ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ