บทที่ 12 12

“ฉันไม่กิน อาจารย์ก็เห็นนี่คะว่าฉันโดนมัดจนขยับตัวไม่ได้”

“อืม…ก็จริงของเธอ” เขาลูบคาง ทำท่าครุ่นคิดชั่วครู่ก็ถอดหมวกออกวางข้างถาด จากนั้นก็นั่งริมขอบเตียง “ฉันจะช่วยสงเคราะห์ป้อนเธอก็แล้วกัน อ้าปากซะ”

หญิงสาวหน้าแดงก่ำ…ผู้ชายจอมเผด็จการ กล้าดียังไงมาทำกับเธออย่างนี้ ทั้งกล่าวหาว่าเธอเป็นคนร้าย จั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ