บทที่ 127 127

“ลูกชายผมครับ…ครบรอบ 2 ปี” สมชัยยิ้มแป้น ตาเป็นประกายยามมองลูกที่อยู่ในอ้อมแขน

“น่ารักจังหนูน้อย” หญิงสาวใช้นิ้วเกลี่ยแก้มยุ้ยเบาๆ ก่อนทำหน้าม่อย “น่าเสียดายไม่ได้มีของขวัญมาให้ เพราะมันกะทันหันเกินไป”

“ไม่เป็นไรครับ แค่คุณมางาน ผมก็ดีใจแล้ว ตามสบายเลยนะครับ ดื่มกินให้เต็มที่ ถึงจะเป็นงานเล็กๆคนไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ