บทที่ 14 14

“แค่นั้นก็ทำให้นายใจอ่อนได้แล้วงั้นรึ…?” ทัศนัยเอี้ยวหน้ามามอง ดวงตาโศกสลด มือคีบมวนบุหรี่ที่มีควันสีขาวลอยอ้อยอิ่ง “อย่าลืมสิว่าผู้หญิงคนนั้นทำร้ายลูกของพี่จนหมดสติ ป่านนี้ยังไม่ฟื้นเลย”

“ไม่เคยลืมเลยพี่ทัศ ผมไม่เคยลืม” ชายหนุ่มส่ายหน้า ดวงตาแฝงความสับสนอย่างเห็นได้ชัด “แต่มีบางอย่างที่ผมอยากพิสูจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ