บทที่ 16 16

มองหน้าที่เริ่มแดงระเรื่อแล้ว เขาก็พอเดาออกว่าเธอกำลังเขิน จึงปลอบใจเธอว่า

“ไม่เห็นมากหรอก เห็นแค่นิดเดียว หุ่นเธอไม่ได้ชวนมอง ขนาดนั้นหรอก”

ฉึก…

เหมือนหนามแหลมทิ่มแทงใจ หญิงสาวอ้าปากค้าง เริ่มดิ้น อีกครั้ง “เอาเสื้อผ้ามาให้ฉันนะ ฉันจะใส่เสื้อผ้า”

“จะใส่ทำไม โดนมัดขึงพืดทั้งๆ ที่แก้ผ้าก็ดีออกไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ