บทที่ 46 46

ลมหนาวพัดกรูผ่านหน้าต่าง แต่หนุ่มสาวกลับตะกองกอดกันแสนอบอุ่น แม้จะเหน็ดเหนื่อยทว่าความสุขกลับเปี่ยมล้น

ถึงจะนอนบนฟูกแข็งกระด้าง แต่เหมือนนอนบนเตียง วิลิศมาหรา

ถึงเสื้อผ้าจะไม่มีติดกาย แต่กลับอบอุ่นมากกว่าห่มผ้าผืนไหนๆ

เพียงแค่มีเขา…แค่ได้อยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งของเขา ต่อให้ต้องเจอความหนาวเหน็บ หรื...