บทที่ 67 67

จุไรพรยิ้ม รับแก้วไวน์มาจิบ ขณะที่บรรดาแขกเหรื่อที่นั่งตามโต๊ะสีขาว พากันเฮลั่น สีหน้าเบิกบานกันทุกคน…

และช่วงเวลาเดียวกันนั้นเอง มินชยากับปฏิพัทธกำลังนั่งอิงแอบอยู่บนหลังสายลมที่เดินเอื่อยๆ ท่ามกลางดอกเฟื่องฟ้าสีชมพูที่ โปรยปราย… เพราะลำต้นไม้ดอกสูงเป็นทิว ทำให้มีกลีบของมันมากมายร่วงหล่นปรือดิน รา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ