บทที่ 2 2

ค่ำคืนที่ท้องฟ้ายามราตรีหมู่ดาวดวงน้อยนับร้อยนับพันกระจายตัวอยู่ทั่วท้องฟ้าสีทึบไร้หมู่มวลเมฆใด ๆ มาบดบังความงามให้รำคาญในสายตา  แสงไฟแอลอีดีหลากสีสันที่ส่องสว่างรอบบ้านหลังงามค่อย ๆ ดับลงเหมือนแขกผู้ที่ได้รับเชิญมางานสำคัญนั้นเริ่มทยอยกลับจนหมด พนักงานแม่บ้านต่าง ๆ ช่วยกันเก็บของตามหน้าที่ของตนอย่างขันแข็งเรียบร้อยจนเสร็จและพากันแยกย้ายกลับไปพักผ่อนที่บ้านของตนด้วยความเป็นสุขที่ได้เห็นเจ้านายนั้นแต่งงานมีครอบครัวเป็นฝั่งเป็นฝา

แต่ทว่าผิดกับภัคพิญาที่นั่งมองใบหน้าของตนที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งบานสวยที่แม่สามีนั้นเสกสรรค์ปั้นหาเอามาไว้ให้ภายในห้องหอของปริภัทร์ บนเตียงกว้างสีขาวถูกประดับตกแต่งไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดงสด แต่บัดนี้มันร่วงหล่นกระจัดกระจายไปทั่วห้องด้วยฝีมือของใครบางคนในคราแรกไร้ความทะนุถนอมของสวยงามตรงหน้าแม้แต่น้อย

เจ้าสาวในชุดสีขาวมุกสวยเด่นของงานวันนี้ หญิงสาวมองเงาสะท้อนที่หน้ากระจกอีกครั้งและถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ค่อย ๆ ปลดต่างหู สร้อยคอที่เข้ากันกับชุดออกและเก็บของสองสิ่งนั้นเข้ากับกล่องกำมะหยี่

สีแดงเลือดนก ที่คุณนายปภาเลือกสรรมาให้ลูกสะใภ้คนสวย

“ฉันจะต้องอยู่แบบนี้ไปอีกนานเท่าไรกัน”

ใบหน้าหวานยิ้มขื่นน้ำตาคลอพลางนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่นานนัก ด้วยหัวใจที่แตกสลายพังยับเยินกับการกระทำของสามีที่เพิ่งผ่านพิธีแต่งงานมาหมาด ๆ

“ปล่อยฉันนะคุณปัท คุณจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ”

“ทำไมฉันจะทำแบบนี้กับเธอไม่ได้ เธอเป็นเมียฉัน ถึงจะเป็นเมียที่ฉันไม่ต้องการก็ตาม ผู้หญิงหน่าด้านไร้ยางอายซื้อได้ด้วยเงิน”

ร่างสูงร่ายยาวตอบเสียงขรึมน่าเกรงขามมือหนาดึงทึ้งเสื้อผ้าที่อยู่ติดกายของภัคพิญาออกอย่างรุนแรง

มือเรียวทั้งผลักทั้งทุบร่างสูงให้ลุกออกจากกายที่ทาบทับตัวของเธออยู่ แต่ก็ไม่ได้ผลจะไปสู้เรี่ยวแรงของร่างสูงตรงหน้าได้ ใบหน้าคมคายของปริภัทร์ไม่เหมือนตอนที่อยู่ในงานแม้แต่น้อยจากที่มีรอยยิ้มกลับกลายเป็นบึ้งตึงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อคนตรงหน้าก่อนจะผลักร่างของเล็กที่อยู่ในชุดเจ้าสาวที่ถูดปลดซิปจากทางด้านหลังลงกับเตียงนุ่มอย่างแรง สายตาคมมองนิ้วเรียวบางข้างซ้ายสวมแหวนเพชรเม็ดงามก่อนจะเอื้อมมือไปกระชากมันออกมาจากเธอที่เป็นเจ้าของเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้

“แหวนวงนี้ไม่ใช่ของเธอ…เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะใส่มันจำไว้ ภัคพิญา”

ว่าแล้วเจ้าบ่าวที่เพิ่งแต่งงานไม่นานก็เดินออกจากห้องหอไปโดยไม่เหลียวหลังมองเธอแม้แต่น้อย

ใบหน้านวลเต็มไปด้วยหยดน้ำตา ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะต้องมาแต่งงานกับเขาคนนั้น

“เพื่อยายภัคยอมทำทุกอย่าง”

ภัคพิญาพลางนึกถึงใบหน้าเหี่ยวย่นของผู้เป็นยายที่นอนรักษาตัวอยู่ภายในโรงพยาบาล ได้แต่บอกให้ตัวเองอดทนเพื่อให้ยายของเธอนั้นหายจากอาการป่วยของยายอันเป็นที่รัก

เจ้าสาวแสนสวยใบหน้านวลที่เต็มไปด้วยคราบหน้าตาจากฝีมือของคนใจร้ายสูดหายใจเข้าลึกหอบชุดแต่งงานที่ถูกปลดเข้ามาภายในห้องน้ำจัดการอาบน้ำอาบท่าเสร็จหลังจากที่เหนื่อยตื่นมาแต่งหน้าตั้งแต่เช้ากว่างานจะเรียบร้อยก็ดึกเอามากแล้ว แถมยังต้องมาทะเลาะกับสามีหมาด ๆ ของตนอีก

ไม่นานภัคพิญาก็ออกมาในชุดนอนผ้าซาตินบางเบาสีขาว เครื่องเพชรราคาแพงที่ถูกสวมใส่ก่อนหน้านี้ถูก ภัคพิญาจัดเก็บเอาไว้ในตู้อย่างดี ของสิ่งนี้มันไม่ใช่ของเธอถึงแม้ว่าคุณนายปภาจะยกให้เธอเป็นของขวัญวันแต่งงานก็ตามแต่เธอรับเอาไว้ไม่ได้

หลังจากที่เก็บของสำคัญเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยจึงเดินตรงไปยังเตียงนอนขนาดคิงส์ไซซ์ที่อยู่กลางห้องจัดการเก็บกลีบกุหลาบแดงที่โปรยเป็นรูปหัวใจไว้กลางเตียงบัดนี้มันกระจายแตกออกจากกันไร้ความสวยงามที่มีในตอนแรก หญิงสาวค่อย ๆ เก็บและจัดการกับผ้าปูเตียงแล้วล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยอ่อนและหลับไปในที่สุดเพื่อที่จะตื่นขึ้นมารับวันใหม่ที่เธอนั้นก็ไม่รู้ว่าจะเจออะไรบ้าง ครั้นเมื่อหัวถึงหมอนเธอก็หลับลึกอย่างเอาเป็นเอาตาย

เช้ารุ่งของวันใหม่ที่แสนสดใสเหมาะกับการเริ่มต้นการใช้ชีวิตคู่

แต่นั่นมันไม่ใช่การเริ่มต้นสำหรับคู่ของเธอกับเขา  ภัคพิญาเดินลงจากชั้นสองเพื่อเข้าไปยังห้องครัวหมายที่จะจัดเตรียมอาหารเช้าเพราะเนื่องจากพ่อแม่ของสามีเธอนั้นบอกกับเธอตอนที่อยู่ในพิธีแต่งงานเมื่อคืนว่าเช้านี้จะมาทานอาหารและไปทำบุญเพื่อเริ่มต้นวันดี ๆ และสิ่งดีในชีวิตคู่ของบุตรชาย

และลูกสะใภ้

ร่างบางสอดส่ายสายตามองดูโดยรอบตัวบ้านแต่ก็พบกับความเงียบเชียบภายในบ้านนั้นไม่มีใครนอกจากเธอเพียงคนเดียว ส่วนคนที่เพิ่งเข้าพิธีสมรสด้วยกันไม่กี่ชั่วโมงมานี้ก็ไม่อยู่ รถของเขาก็เช่นกัน ร่างบางในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนขายาวส่ายหน้าไล่ความสนใจที่มีออกไป เธอนั้นรู้ดีว่าการที่มาอยู่ที่นี่เป็นเพราะอะไร หลังจากที่เตือนใจตัวเองเอาไว้ก็เดินเข้าครัวอย่างเร็วรี่ หากช้ากว่านี้เกรงว่าพ่อและแม่สามีมาถึงจะไม่ทันการ

ภัคพิญาเปิดบานประตูตู้เย็นราคาเรือนหมื่นออกมาพบว่าของสดต่าง ๆ มากใยอยู่ภายในนั้นเต็มไปหมด หญิงสาวจัดการรื้อค้นเพื่อดูว่ามีอะไรที่จะพอจัดเตรียมอาหารเช้าได้บ้าง เมื่อได้ของที่ต้องการเธอจึงลงมือประกอบอาหารทันที เริ่มจากนำผัดสดใบเขียวมากมายมาล้างน้ำให้สะอาดพร้อมทั้งหั่นเนื้อหมู เนื้อไก่ที่มีอยู่ในตู้ ทำทุกอย่างไปโดยยังคงคิดว่าจะทำอะไรให้ท่านทั้งสองทานดี