บทที่ 17 17

นิรดาเริ่มอ่อนแรงอีกครั้งเมื่อผลักร่างของเขาออก ก่อนจะกลายเป็นอ่อนระทวยใต้ร่างหนาอีกครั้งเพราะอ่อนอกอ่อนใจ

ใบหน้าหล่อเหลาทอดมองร่างหวานที่กำลังกอดตอบเขาอย่างพึงพอใจ ริมฝีปากร้อนรุ่มกระหายชิมรสชาติความหวานของผิวเนื้อนิ่มอีกครั้งในเช้าวันใหม่

มือแข็งแกร่งลากไล้ไปตามเรือนร่างบอบบางแต่แฝงไว้ด้วยความหอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ