บทที่ 20 20

“ไม่ใช่แบบนั้นเสียหน่อย ทำไมต้องมาน้อยใจใส่เราด้วยเล่า แถมยังมาพูดเหมือนกับว่าตัวเองต่ำต้อยไม่เหมาะกับเราพูดเหมือนเขาเป็นคนรักของเราเสียอย่างนั้น” พิณทิราพูดแล้วก็ต้องหน้าแดงเอง

หญิงสาวคลานลงจากแคร่ไม้ไผ่ เนื่องจากรู้สึกเหนียวตัวนัก รอบกายของเธอเป็นผืนป่า มีเพียงกระท่อมเก่าๆ เท่านั้นที่ตั้งตระหง่าน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ