บทที่ 67 67

เด็กหนุ่มที่มีเส้นผมสีแดงทั้งศีรษะนั่งหน้ามุ่ยตักข้าวเข้าปากอย่างเซ็งๆ เล่นเอาเอมอรที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามชักจะทนไม่ไหว

“เป็นอะไรของนายเนี่ย นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ ไม่อยากมากินข้าวกับฉันเหรอไง”

“ไม่ใช่นะ” นัฐวีร์ตีหน้าบึ้ง สายตาคมโตเหลือบมองโต๊ะอื่นๆที่มีคนมานั่งจนพื้นที่โต๊ะในโรงอาหารแทบจะไม่พอ เขาค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ