บทที่ 37 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป (100%)

“มะ…ไม่หนาวแล้ว ปล่อยนะ” ย่นคอหนีไอร้อนที่กำลังราดรดผิวอ่อนนุ่มบริเวณลำคอระหง เอ่ยตะกุกตะกัก ความชิดใกล้ไปทุกตารางนิ้วของแผ่นหลังทำให้เธอพลอยคิดอะไรไม่ออก แล้วไหนจะยังหัวใจกระด้างที่กำลังเต้นตุ้บตับแนบอยู่แผ่นหลังนั่นอีกล่ะ มันพลอยทำให้ใจเธอเต้นโครมครามไปด้วย

“ฮื้อ…อย่าดิ้นน่า นอนกอดกันแบบนี้อุ่นดี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ