บทที่ 41 หวงแบบไม่รู้ตัว (75%)

“คะ?” ลักษณ์ณาราเลิกคิ้วเรียวเป็นเชิงสงสัย

“ฉันบอกให้เธอนั่งลงตรงนี้” ตบลงที่พื้นโซฟาข้างตัวเองแรงๆ โทนเสียงเริ่มแข็งเพราะชักหงุดหงิดกับความลีลาท่ามากของหญิงสาว ลักษณ์ณาราสะดุ้งโหยงแล้วรีบพรวดพราดไปนั่งลงข้างๆ ตามคำสั่ง

‘คนบ้า! ตะคอกเสียงดังเสียจนเธอขวัญหนีดีฝ่อหมด’

จากนั้นมาร์โบโลก็ไม่พูดพร่ำทำเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ