บทที่ 9 ชะตาพลิกผัน (150%)

แต่เพียงไม่นานลักษ์ณาราก็เปลี่ยนจากความกลัวเป็นความกล้า เลือดนักสู้ที่ไหลเวียนอยู่ในตัวมันพลุ่งพล่านจนยากเกินจะระงับ จากที่เคยร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความหวาดกลัวเมื่อสักครู่ กลับร้องตวาดแว้ดๆ ออกอาการพยศเป็นที่ถูกอกถูกใจของผู้ชายที่อยู่เบื้องล่างของเวที เพราะต่างก็เกิดอาการกระสันอยากจะปราบพยศแม่กระต่ายสาวยั่วสวาทกันทั้งนั้น พากันเป่าปากและปรบมือแซว ไม่เว้นแม้กระทั่งแอรอน มอร์แกนที่มองเมินสาวน้อยหน้าใสเมื่อแรกเริ่มเดิมที กลับต้องเปลี่ยนใจ หันขวับกลับไปมองยังเวทีด้วยความตั้งอกตั้งใจอีกครั้ง

“ไปดูหน่อยไหมวะเพื่อน” ชักชวนพลางบุ้ยใบ้ไปทางเวทีที่คราคร่ำไปด้วยผู้ชายมากตัณหา ซึ่งถ้าแอรอนเข้าไปอยู่ในนั้นด้วย เขาก็จะถูกเหมารวมให้เป็นคนประเภทเดียวกัน แต่เขาก็ไม่ยี่หระเพราะเพลย์บอยหนุ่มอย่างแอรอน มอร์แกน ไม่เคยสนคำครหาของคนอื่นอยู่แล้ว

“ไม่ล่ะ เห็นแล้วสมเพชนัยน์ตา” มาร์โบโลไม่พูดเปล่า แต่ริมฝีปากหยักโค้งเหยียดยิ้มอย่างดูแคลน เขาล่ะเกียจนักเชียวขบวนการค้ามนุษย์ ชอบนำผู้หญิงมาประมูลเหมือนขายเนื้อสดบนเรือของเขา และครั้งนี้เขาจะเอาเรื่องคนทำให้ถึงที่สุด มันผู้ใดจะไปทำเรื่องชั่วช้าเลวทรามที่ไหนเขาไม่ว่า แต่จะต้องไม่มาทำบนเรือสำราญของเขา เพราะถ้าเขาจับได้ มันผู้นั้นก็จะไม่มีความสงบสุขในชีวิตอีกต่อไป

“แล้วจะเอามาฝากสักคน” แอรอนว่าอย่างขี้เล่นพลางขยิบตา แล้วเดินล้วงกระเป๋ายิ้มเผล่ มุ่งหน้าไปยังเวทีการประมูลที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ส่วนเจ้าพ่อหนุ่มก็นั่งซดเหล้าอยู่คนเดียวเงียบๆ

แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อคนที่ประมูลแม่สาวน้อยหน้าอนุบาลได้คือแอรอน มอร์แกน ไอ้เพื่อนตัวแสบของเขานั่นเอง

“เอ้า…ไอ้มาร์ส ฉันยกแม่กระต่ายน้อยตัวนี้ให้แก” แอรอนผลักร่างบอบบางเข้าไปในวงแขนของเพื่อนรัก เจ้าของร่างบางหวาดกลัวจนร้องไห้โฮออกมา ตัวสั่นงันงก

“เฮ้ย…ไอ้บ้า ฉันไม่เอาโว้ย ไม่ใช่สเปคฉัน แกซื้อมาแกก็เอาเองสิวะ” มาร์โบโลดันคนที่ถูกผลักมาซบอกแล้วปฏิเสธเสียงดังด้วยท่าทางรังเกียจอย่างเปิดเผย ทำให้หญิงสาวร้องไห้กระซิกด้วยความสมเพชและหวาดกลัวในชะตาชีวิตของตัวเอง

“แกต้องเอา ไม่เอาไม่ได้ เดี๋ยวจะมาหาว่าฉันผิดสัญญาภายหลัง หรือจะถือเป็นของสมนาคุณกับตำแหน่งแชมป์ก็ได้ ฉันไม่ว่า” แอรอนพูดแกมบังคับให้เพื่อนรักรับสาวน้อยไปไว้ในอ้อมอกอันร้อนระอุ

เพื่อแลกกับสัญญาเมื่อครั้งที่ทั้งสองท้าแข่งรถกัน โดยมีกติกาว่าถ้าใครเป็นฝ่ายแพ้ คนนั้นจะต้องเสียรถให้อีกฝ่าย พร้อมทั้งหาตุ๊กตามาประดับหน้ารถให้ด้วยหนึ่งอนงค์นาง และเขาก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้แก่เจ้าพ่อหนุ่มอย่างหมดรูป หลังจากการดวลฝีมือในเชิงความเร็วจบลง มหาเศรษฐีหนุ่มเพลย์บอยอย่างแอรอน มอร์แกนก็โยนกุญแจใส่มือมาร์โบโล ยอมสละรถสปอร์ตสีแดงเพลิงคันหรู แม่ยอดยาหยีของเขาให้กับเพื่อนรักตามสัญญาที่ได้วางเดิมพันไว้ จะเหลือก็แต่สาวงามที่จะมานั่งเคียงข้างคนขับ

พอค่ำคืนนี้ได้มีโอกาสไปยลโฉมสาวเอเชียตัวเล็ก แต่มีทุกอย่างให้น่าค้นหาและยังพยศสุดใจขาดดิ้น พ่อหนุ่มเจ้าเล่ห์จึงสอยคุณเธอลงจากเวทีประมูลมาซบอกล่ำๆ ของเจ้าพ่อหนุ่มเสียหน่อย เผื่อว่าหัวใจอันแห้งแล้งและแข็งกระด้างของเพื่อนรักจะกลับมามีเลือดสูบฉีดอีกครั้ง

“ไม่โว้ย รถแกฉันก็ได้มาครองแล้ว ส่วนตุ๊กตาหน้ารถสัญชาติเอเชีย ฉันขอปฏิเสธว่ะ” มาร์โบโลขึ้นเสียงปฏิเสธ พลางผลักร่างน้อยที่กำลังเกาะเขาราวกับลูกลิงออกจากลำตัว

“ถ้าแกไม่เอา ฉันจะยกให้ผู้ชายหื่นกามพวกนั้น ให้พวกมันเวียนกัน ทีนี้เธอได้แก่ประสบการณ์สมใจแกแน่ไอ้เพื่อนยาก”

พ่อหนุ่มเจ้าเล่ห์ยกเอาพวกผู้ชายกระเหี้ยนกระหือรือทั้งหลายมาขู่มาร์โบโล คำพูดของแอรอนทุกคำทำให้เจ้าของร่างบางร้องไห้โฮ เนื้อตัวสั่นสะท้าน ลำแขนเรียวเล็กทว่าเกลี้ยงเกลากอดเอวเพรียวของคนตัวใหญ่ไว้แน่นซะยิ่งกว่าตังเม เสียงระบายลมหายใจทิ้งดังออกมาจากริมฝีปากที่เพิ่งคลายจากการเม้มสนิทเมื่อสักครู่ มาร์โบโลเผลอลูบไล้แผ่นหลังสะท้านไหวราวกับปลอบประโลมโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว

“ไอ้ห่าแอรอน ไอ้คนไม่มีศีลธรรม!” ถึงเจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่อย่างมาร์โบโล คอฟอร์ด จะโหดเหี้ยมและป่าเถื่อนยังไง เขาก็ยังพอมีมนุษยธรรมหลบอยู่ในซอกหลืบของจิตใจอยู่บ้าง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วสบถใส่แอรอนด้วยความหงุดหงิดโมโหจนอยากจะเตะมันสักป้าบให้หายอารมณ์เสีย

“ขอบใจว่ะเพื่อน สำหรับคำชมอันแสนเสนาะหูของแก คืนนี้ฉันคงหลับดีพิลึก” ร่างสง่าผ่าเผยของพ่อคนขี้เล่นค้อมหัวให้ด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้

“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!” มาร์โบโลชี้หน้าหมายจะเอาคืนอีกฝ่ายให้สาสมเมื่อโอกาสงามๆ มาถึง เห็นแล้วก็ชวนให้อยากจะหาอะไรมาทุ่มใส่หน้าตาอันแสนทะเล้นนั่นนัก

“เอาคืนวันหน้าก็ยังไม่สายไอ้คุณมาร์ส คนอย่างแอรอน มอร์แกน พร้อมตั้งรับเสมอ” รับไมตรีจิตเสียงกลั้วขำ พลางหลิ่วตาให้ด้วยท่าทางยียวนจนคนมองอยากจะยกแข้งให้เป็นของสมนาคุณสักป้าบสองป้าบ

“อย่าให้ถึงทีฉันก็แล้วกัน” ชี้หน้ากวนโอ๊ยด้วยแววตาอาฆาต หมายมาดว่าจะเช็กบัญชีกับอีกฝ่ายในภายหลังอย่างแน่นอน

“แล้วแกจะติดใจเนื้อเด็ก เคี้ยวมันจนเพลินไปเลยไอ้เพื่อนเอ๊ย เชื่อฉันเถอะว่ะ ไอ้มาร์ส ฮ่าๆๆ” แอรอนพูดด้วยน้ำเสียงเจือขบขัน พร้อมทั้งยักคิ้วให้ด้วยความสมใจที่เพื่อนรักรับของสมนาคุณจากตนอย่างจำใจ

“ไม่มีทาง!” คนมั่นใจสูงปฏิเสธอย่างไม่ต้องคิด จะให้เขาพิศวาสแม่สาวน้อยได้ยังไงไหว แค่เห็นหน้าเขาก็หมดอารมณ์แล้ว ไม่รู้เรียนจบมัธยมหรือยัง ดีไม่ดีเขาอาจจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์โดยไม่รู้ตัว ถึงแม้อิทธิพลของเขาจะล้นฟ้า แต่เขาก็ไม่ปลื้มนักหรอกกับการตกเป็นขี้ปากของชาวบ้าน

“มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกายนะเว้ยไอ้เพื่อนยาก ฮ่าๆๆ” แอรอนหัวเราะร่วนพลางกวักมือเรียกแม่สาวเสิร์ฟนางหนึ่งให้มาทำหน้าที่ผ่อนคลายอารมณ์ในระหว่างที่เขานั่งละเลียดบรั่นดี