บทที่ 180 บทส่งท้าย สุขนี้ที่รอคอย (50%)

“ให้ผมเถอะนะทูนหัว” หนุ่มหล่อกระซิบวอนขอชิดกลีบปากเจ่อที่เพิ่งผละห่าง น้ำเสียงหวานละมุนทำเอาวาเนสซ่าใจอ่อนยวบ กำลังจะตามใจพ่อคนหื่นอยู่รอมร่อ ทว่ากลับนึกอะไรขึ้นได้เสียก่อน

“แต่เพื่อนคุณรออยู่นะคะ” หญิงสาวเอ่ยเชิงเตือนสติสามี ขณะพยายามเบี่ยงหน้าหลบเลี่ยงปากและจมูกร้อนๆ ที่กำลังตามจุมพิตสะเปะสะป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ