บทที่ 181 บทส่งท้าย สุขนี้ที่รอคอย (75%)

“คนบ้า…พูดอะไรก็ไม่รู้!” เสียงหวานบ่นอุบ พร้อมหยิกหมับเข้าที่หน้าท้องแบนราบ ทำเอาพ่อตัวโตสูดปากครางลั่นคล้ายเจ็บปวดเสียเต็มประดา

“เมียจ๋า ปรานีผัวบ้าง” เจ้าพ่อค้าเพชรออดอ้อนออเซาะ ทำเอาสามหนุ่มทำหน้าเหลือเชื่อ ก่อนจะเฮลั่นด้วยความชอบอกชอบใจ

“ปีเตอร์นั่งตัวอื่นสิคะ ว่านกับลูกอึดอัดนะ” วา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ