บทที่ 136 136

“ขอโทษ ขอโทษ หิวจัง”

“เอ๊ะ !” ตวัดสายตาไปมอง พบนกแก้วสีสวยจับอยู่บนหลังโทรทัศน์ขนาดสิบสี่นิ้วที่ปลายเตียง มันเอียงคอมองเธอแล้วพูดแต่คำเดิมๆ “ขอโทษ หิวข้าว”

“นี่ตามฉันลงจากรถด้วยเหรอเนี่ย” เธอบ่นงึม

“หิวข้าว หิวข้าว รีบเอาข้าวมาให้กินหน่อยเร็ว” แน่ะ…ดูไอ้ซูซี่มันสั่งการสิ ทำยังกับเธอเป็นลูกน้องของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ