บทที่ 114 มารยายั่วรัก (75%)

“งั้นลิก้าจะเรียกบ่อยๆ นะคะ” มัลลิกาส่งยิ้มหวานละมุนให้สามี ก่อนจะจุมพิตเบาๆ ที่มุมปากหยัก

“ว้า…แค่นี้เองเหรอทูนหัว” พ่อคนเจ้าเล่ห์แสร้งโอดครวญเสียงดังคล้ายแสนเสียดาย พลางเลิกคิ้วท้าทายภรรยาสาวอย่างมีเลศนัย

“ถ้าอยากได้มากกว่านี้ ก็ต้องอดใจรอนะคะ” กล่าวพลางตบแก้มพ่อตัวโตเบาๆ คล้ายปลอบใจ

“ไม่รอหรอก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ