บทที่ 122 บทส่งท้าย รักนี้ที่รอคอย (100%)

“กินมาแล้ว แต่หิวอีก” ปากว่าหิวแต่สายตากลับเป็นอีกอย่าง คนไร้เดียงสาตามไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวของพ่อปลาไหลตัวเอ้จึงทำหน้าเป็นกังวล

“งั้นก็รีบแต่งตัวสิคะ ลิก้าจะพาไปหาอะไรกินข้างล่าง จะได้รีบกลับขึ้นมานอน” เอ่ยปากเร่งเร้าสามี

“ใครว่าผมหิวข้าวกันล่ะทูนหัว” ได้ทีชายหนุ่มก็บอกด้วยแววตากรุ้มกริ่ม ซึ...