บทที่ 20 20

บทที่ 8 เยื่อใยในความแค้น

นุชนาถยืนเหม่อมองท้องทุ่งกว้างเต็มไปด้วยดอกไม้สีม่วงลานตาท่ามกลางกระไอแดดฤดูร้อนของเมืองโซต์ในแคว้นโพรวองซ์ อาณาจักรอันเลื่องชื่อของดอกไม้งามและน้ำหอม ร่างบอบบางในชุดกระโปรงซีฟองพลิ้วไหวใช้ชีวิตอยู่ในเขตที่เรียกได้ว่าเป็นชนบทและเธอเองถูกตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิงนับจากว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ