บทที่ 44 44

นุชนาถรู้สึกตัวตื่นขึ้นอีกทีก็เมื่อลืมตาและเห็นท้องฟ้าเบื้องนอกผนังกระจกกลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม เวิ้งฟ้าเหนือมหานครแห่งทูตสวรรค์ราวผืนกำมะหยี่งดงามที่โค้งตัวลงมาตัดกับแสงดวงไฟบนตึกระฟ้าที่สาดส่องขึ้นไปนับล้าน เธอขยับตัวอยู่ใต้ผ้านวมผืนใหญ่แต่ไม่รู้สึกหนักอึ้งเพราะบนเตียงกว้างมีเธอที่นอนอยู่เพียงคนเดีย...