บทที่ 12 ทำใจ

“อย่าค่ะ” ฉันพูดเสียงเบามือดันหน้าอก เมื่อคุณเขาค่อย ๆ ผละปากออกอย่างอ้อยอิ่ง

“......” คุณเขาเงียบ สายตาเรียบนิ่งที่มองฉันมันยากจะคาดเดา

“นอนได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะไม่ให้เธอนอน”

น้ำเสียงราบเรียบ พร้อมนิ้วหัวแม่มือเขี่ยเกลี่ยริมฝีปากฉันเบา ๆ

“นะ...หนูขอจับมือน้องนอนได้ไหม”

ฉันถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ