บทที่ 15 ปลอบใจอ่อนโยน

โรงพยาบาล

“หนูกลัว” เด็กสาวพูดเสียงแผ่วเบาระหว่างถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน

“ไม่ต้องกลัวฉันจะอยู่กับเธอ”

ปรเมศวร์ถึงจะใจแข็งแค่ไหนแต่ในเวลานี้เด็กสาวก็น่าสงสารเกินกว่าที่เขาจะใจร้ายกับเธอได้ลงคอ

เนื้อตัวขาวซีดมอมแมม เสื้อผ้าเต็มไปด้วยเลือด ใบหน้าจิ้มลิ้มเต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่ไหลออกมาครั้งแล้วครั้งเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ