บทที่ 19 รู้สึกผิด

“คุณคะ”

ฉันพูดเสียงแผ่วเบา มือสองข้างดันหน้าอกแกร่งคุณเขาไว้

“......” คุณเขาไม่พูดอะไรค่อย ๆ ผละริมฝีปากร้อนออกอย่างอ้อยอิ่ง สายตาเขาตอนนี้มันทำให้ฉันหายใจไม่ทั่วท้องเลย มันหวานเยิ้มเร่าร้อนชวนขนลุก

“เธอไม่เคยปฏิเสธฉัน!”

น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว

“นะ...หนูเจ็บขาอยู่แล้วนี่มันก็โร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ