บทที่ 22 ของขวัญ

“…...” ฉันได้แต่ยืนมือประสานกันก้มหน้านิ่ง ฉันทำอะไรก็คงผิดไปหมดทุกอย่างในสายตาคุณเขา แล้วทำไมถึงยังเก็บฉันไว้ใกล้ ๆ ตัวอีกไม่เข้าใจเลยจริง ๆ

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้ไป”

คุณเขาพูดเรียบ ๆ พลางอุ้มน้องพาร์ทเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า

“จะไปไหมถ้าไม่ไปฉันจะได้ไปกับลูกสองคน”

คุณเขายื่นชุดเอี๊ยมกระโปรงยีนสั้น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ