บทที่ 37 ยอม

กลางดึก...

“......” ฉันรู้สึกตัว ตื่นเพราะมันหายใจไม่ออก พอพลิกตัวตะแคงไปอีกข้างเท่านั้นแหละ

“อีกแล้วเหรอ?” แล้วต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน

“พอดีนอนตรงโซฟามันปวดหลัง แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”

คุณปืนเขารีบยกท่อนแขนที่พาดเอวฉันอยู่ออก

“แค่นอนกอดเฉย ๆ อย่าใจร้ายกับป๋านักเลยน่านะ”

แล้วอะไรคือมาพูดเสียงอ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ